Belki bir sonraki baharda Saraybosna’da buluşuruz

Öyle bahtsız bedevi bir kuşağız ki… diye başlayan kaç yazı yazdım bilmiyorum ama bir tane daha yazacağım. Bosna Hersek savaşını hatırlayanlar ellerini kaldırsınlar lütfen. Küçüktüm ama hatırlıyorum. 1992’de başlayan ve üç yıldan fazla süren savaşta 100.000-110.000 kişi hayatını kaybetti, 2 milyon kadar insan da yerini yurdunu terk etmek zorunda kaldı. Bir kısım insan evini, yerini, yurdunu terk etti, kaçabildi, bir kısım bırakamadı Bosna’yı çocuklarını yolladı, belki de bir daha göremeyeceğini bile bile Türkiye’ye ve diğer ülkelere. Kafamda her şey fluyken geçen haftalarda benim yaşımda bir Bosnalıyla, Bosna Hersek’in Fahri Konsolosu Kemal Baysak’ın yardımcısı Amel Sijecic ile tanıştım. Savaş sırasında Necdet Doğanata’nın girişimleri sonucu Türkiye’ye gelen, eğitimini İzmir’de tamamladıktan sonra bağını toprakları ile hiç kopartmayan ancak İzmir’de yaşamayı tercih eden, genç, gözlerinden ümit ve yaşam sevinci fışkıran bir adam.

Amel ile birlikte gelen ve tanıştığım diğer isimler ise daha da inanılmaz. Bosna Savaşında asker olarak yer alan Eğitim Bosna Hersek’i İnşaa Ediyor Derneği Başkanı Jovan Divjak ve Genel Sekreteri Edin Becarevic. Ve tabii onların İzmir’deki temsilcisi Kemal Baysak. Savaşta topraklarında yaşam için mücadele veren isimlerin bugünkü tek amaçları, geride anasız babasız kalan çocuklarını eğiterek, gelecek güzel günlere hazırlamak. Yardım istedikleri melekse, 20 yıl önce olduğu gibi Necdet Doğanata ya da Amel’in değişiyle “Necdet Baba”. Necdet bey, yine çocuklar için elinden gelen yardımı yapacağını söyledi. Ben de onların mutluluklarını fotoğrafladım. Sonrası… Necdet bey gerçekten bir melek oldu ve aramızdan ayrıldı.

Bu güne kadar Balkanları görme şansım olmadı. Ama kim bilir, belki bir gün toplanır gideriz. Belki bizim de elimizden bir şeyler gelir. Geleceğini çocukları ile yaşatmaya çalışan bu iyi yürekli insanlara katkımız olur. Belki bir sonraki baharda Saraybosna’da buluşuruz…

 

– Diardi

 

SAVAŞA HAYIR

Savaş çığırtkanlığı yapanları anlamakta güçlük çekiyor, yalnızca SAVAŞA HAYIR diyorum.

‎”Bu ülkenin hiçbir zaman ‘C’ planı olmadı, daima ABD planları devreye sokuldu”
-Ugur Mumcu-

_arda

 

Esmeray – Gel Teskere

Kaynak: birzamanlar.net

Bir dönem bana söylendiğinde en fazla sinirlendiğim cümle, “Gelip göremiyorum, içim kaldırmıyor..”du. Çok uzun süren hastalıkların ardından yakınını kaybedenler beni daha iyi anlayacaklardır. Bugünlerde her an kor alev yutmuş hissi veren şehit haberlerini okumayı, haberlerde izlemeyi “içi kaldırmayanlar” gazete almayı da kesti, ana haber bültenlerini takip etmeyi de. Bir yerlerde her gün evlere meteor düşüyor, “içi kaldırmayanlar” yaşananları görmezden gelip hayatın çekilebilir kısımlarının sığ sularında yüzmeyi tercih ediyor. Ama farkında olmadıkları bir şey var, o meteor her gün daha yakınlarına düşüyor, daha fazla evden feryatlar yükseliyor. Artık şehit fotoğrafı ve al bayrak asılı olmayan sokak kalmayan ülkemin sınırlarında birileri hala kısır hesaplar peşinde koşuyor, biçarelerin elinden hiçbir şey gelmiyor.

Türkiye’nin en güzel buğulu sesi Esmeray 2002 yılında hayata gözlerini yumdu ama bence hala “Gel Teskere”den daha iyi bir şarkı yapılamadı Mehmetçikleri beklerden söylenecek. Birileri değiştirdikleri gündemler ile bugünleri unutacak belki ama ateş düşen evlerde bu türkü uzun yıllar dinlenemeyecek. Asla unutmayacaklardan hiç unutmaması gerekenlere gelsin…

— diardi