Sonbahar’dan bildiriyorum!!!

 

Central Park/ @silverland

Sana bu mektubu Sonbahar’dan yazıyorum.. (Üstelik çok da uzaklardan:(

Sonbahar hiç sevmediğim bir mevsimdir oldum olası..Kavurucu yazdan doğruca yağmura, puslu havaya geçiş yaptığımız İzmir’de, çok belirgin yaşanan bir mevsim değildir zaten. Hem kendisiyle ilgili okul yıllarından kalma bir husumetimiz de var, tatilin bittiğinin habercisi olması sebebiyle, sevimsizdir gözümüzde,yaranamamıştır bir türlü.

Oysa bu uzaklarda, yılın bu zamanlarında, kentin tüm yeşili yorulmuşken artık, kendine özgü renkleriyle, yetişiyor Sonbahar…Ansızın bastıran yağmuruyla, kahverengi/kızıl dökülen yaprakların örttüğü sokaklarıyla, akşamüstleri keskin esen rüzgarıyla, sepia tonlarında ışığıyla, “Vay be Sonbahar’ın da güzel bir rengi varmış, hüzünlü ama keyifli mevsimmiş” dedirtti yeminle.

Al işte bildiğin sonbahar…

 

@silverland

 

Pas ve kemik

https://mostlycinema.files.wordpress.com/2013/01/rust-and-bone-6.jpg?w=720

Fransızcası,
Pas silinir, kemik iyileşir.

Türkçesi,
Kötü günler de iyi günler gibidir, geçer.

 

Tepeden tırnağa herkes yaralı…

Günlerim bugünlerde gazetecilerle röportaj yaparak geçiyor. Onlara soruyorum, “Mesleğinizi yaparken en çok ne zaman zorlandınız?” ya da “Yapabilmek için neleri feda ediyorsunuz?” diye. Cevaplar muhtelif. Halkın haber alma özgürlüğünü korumak adına işsiz kalma tehlikesi ile girdikleri mücadeleyi, mobingleri, maruz kalmaları, mağdur olmaları konuşuyoruz uzun uzun. Acı kelimeler var, adı geçmeyecek olsa anlatılamayacak hikayeler. Ben tam da bunlarla boğuşurken patladı Ankara’da iki bomba art arda. Resmi rakamlar bir yana, bizden, onlardan, partili ya da çocuk… nefesimiz kesilirken Ankara’da fotomuhabirlik yapan bir arkadaşımın haberi geldi. 20 metre yakınında patlamış bomba ve sarsıntısı ile düştüğü yerden kalkıp fotoğraf çekmeye devam etmiş. Artık daha fazla ne denilebilir ki.

Sosyal medyada uzman psikologlarca “Travma Yaşayan Bireylere Nasıl Destek Oluruz?” yazıları paylaşılıyor. Bir Adli Tıp uzmanının, patlamanın ardından sadece insanlara değil, tüm canlılara ne olduğu/olacağı bilgileri… Travma yaşamayanımız kaldı mı? Canı yanmayanımız, depresyona girmeyenimiz? Hala umuttan bahsedebilenimiz, “mutluyum” diyebilenimiz…

Bugün tepeden tırnağa herkes yaralı.
Bugün kara.
Benim canım Ankara’mda, ülkemde bugün hayat kapkara.
Yarın da öyle olacak, ertesi gün de.
Veysel’in yeşil gözleri gitmiyor gözlerimin önünden.

 Diardi

 

Olur ya..

 

Oyy..