O yıl ne olmuşsa olsun, şu yandaki tırtılların evin önündeki par
kta sıra olduğunu görmek başlangıçtı bana..Ardarda hapşırıkların, göz kızarmalarının, alerji krizlerinin…Bahar dallarının, yeşile dönmenin..Hayatın canlanışının işte ya…Uzun yürüyüşlerin, kıyılarda yalın ayak gezinmenin, çimlere basmanın, çiçek kokusunun hoşgelişi, uzuun bir kışın ardından hapşıra tıksıra da olsa kendine gelmenin neşesi….”Ah tırtıllar sıraya girmiş, leylaklar açmış miss” tamamdır artık derdim..Bu yıl, tırtılları günler sonra farkettim desem..Ne gündemmiş ne memleketmiş..Neymiş? Kediymiş o kedi.. Uzatasım yok, konuşasım hiç.. Yine de, depresyona girme hakkımız olmadığını düşünenlerdenim..O nedenle bu yıl madem böyle gözümden kaçtı bahar, bütüüün yıla yayılsın o zaman istiyorum…Biz umudumuzu yitirmediğimiz sürece bahar olsun diliyorum..Tabi ki biz “iyi” olduğumuz için olsun hep bahar umuyorum..İnsanlık baharı..En yakışanından…
@silverland
Mikroorganizma 