Dalgıç Çıkmazı/Çukurcuma
Hayat bazen, bazan olur, bazan ise bazen..Çıkmaz sokakları seversin bazen, bazan denize çıkan yolları..
Üzme kendini, güneşsiz gibi..
@Silverland
Masumiyet Müzesi,Orhan Pamuk/ 69. Bölüm
“Bazan hiç bir şey yapmaz, sessizce otururduk. Bazan Tarık Bey, televizyondaki programdan
hepimiz gibi sıkılır ve göz ucuyla gazetesini okurdu. Bazan yokuştan aşağı bir araba, kornasını
çalarak gürültüyle iner, o zaman hepimiz susar, arabanın geçişine kulak kabartırdık. Bazan yağmur
yağar, camlardaki tıpırtıyı dinlerdik. Bazan “Hava ne sıcak” derdik. Bazan Nesibe Hala küllükte bir
sigarası olduğunu unutur, mutfakta bir tane daha yakardı. Bazan Füsun’un eline hiç kimseye fark
ettirmeden onbeş-yirmi saniye bakar, ona daha da hayran olurdum…….Bazan uzaklardan bir
patlama sesi gelirdi…….Bazan Füsun öyle güzel esnerdi ki, bütün dünyayı unuttuğunu ve kendi
ruhunun derinliklerinden daha huzurlu bir hayatı, tıpkı sıcak bir yaz günü kovayla su çeker gibi
çektiğini düşünürdüm…….Bazan “Bir sigara içeyim,gideyim derdim. Bazan Zaman’ı bütünüyle
unutur, “şimdi”nin içine yumuşacık bir yatağa yatar gibi yayılırdım……Bazan Füruzağa Camii’nden
ezan sesi gelirdi. Bazan Füsun durup dururken sofradan kalkar, cumbanın yokuşa doğru bakan
penceresinden, sanki derin bir özlemle birini bekliyormuş gibi uzun uzun bakar, bu benim kalbimi
kırardı……Bazan kar yağar, pencerelerin kenarlarında, kaldırımlarda tutardı. Bazan havai fişekler
atılır, hepimiz sofradar kalkar, görebildiğimiz kadar gökyüzündeki renkleri seyreder, daha sonra
açık pencereden içeri giren barut kokusunu koklardık…….Bazan Füsun, ona yıllar önce getirdiğim
bir broşu takardı……Bazan “Resmine bakalım mı Füsun ?” derdim ben ve bazan bakardık ve o
azaman Füsun’la yaptığı resme bakarken her zaman mutlu olduğumu anlardım. ”
Mikroorganizma 