Gerçek anlamıyla bir çekirdek ailede doğdum.
Sevgili, saygılı, birbirinden başka hiç kimseye eyvallahı olmayan.
“Bugün Çağan Irmak filmi dekorunda” demiş ya Ertuğrul Özkök..
İlk defa örtüştük adamla ki hiç hoşlanmam kendisinden.
Çalışan anne-baba sendromu ile abla kucağında büyüdüm.
Büyüdüm demek de çok doğru değil ya
Hayatımın dördüncü 10 yılında hala büyütülüyorum.
Üniversite öğrencisiyken yatırdığı bayram paralarını,
Aldığı ilk spor ayakkabıyı,
Sırtımdaki montu parçalanana kadar giydim.
Beyin cerrahı, yarım saat içinde operasyona alabilirim, ister misin, diye sordu..
Ben döndüm ona baktım, ister miyim diye.
Hani iki birayla yakalandığımda yaptığım gibi.
Anlatmayacağım Çağan Irmak’ın “Unutursam Fısılda”sını ama
Hayatta her ne halt etmiş olursam olayım,
Ben de döner aynı yere giderdim.
Eve, evimize…
Diardi
Mine
06/06/2015 at 09:27
Canım Oya’cığım sen ne tatlı ne duyarlısın!Bir tane Damla vardı başımda,yazılarıyla içimi kanırtan bir de sen eklendin:))))Seni çokkk seviyorum,sevdiklerinle hep mutlu yaşa!
mikroorganizma
07/06/2015 at 15:10
Canım Mine ablacım, kızlar bence en çok annelerine benzer… Ben de seni çok seviyorum, hep birlikte mutlu olalım inşallah!