“Lahmacun yesek, iş bitmiş demektir zaten!”

Bence Ally Mcbeal’in en unutulmaz repliklerinden biriydi Robert Downey Jr’ın Lucy Liu’ya söylediği:

– Beni artık sevmiyorsun.

(Yorgun, bir an önce uykuya dalma çabasıyla yastığa başını koyan Lucy’den sadece bi “Hım…” gelir.)

– İlişkimizin başında sevişme ihtimalimiz bile seni heyecanlandırırdı ve yatağa girerken bacaklarına jilet yapardın ama artık sabah duşunda yapıyorsun sadece!

 

İlişkiler eskir. Hani anne babanıza sorarsanız, aşk zamanla sevgiye dönüşmüştür. Hatta yol arkadaşlığı, kader birliğine. Bilmem ne kadar zaman sonra çiftler içinde eşine karşı ancak çocuğuna duyduğu hisleri besleyebilenler bile olduğuna şahit oldum. Hatunlar analık sevgileri ile erkeklerse babalık şefkati ile yaklaşmaya başlarlar eşlerine. İlk duygu, başına gelebilecek her kötü şeye karşı onu korumak, acılara karşı bedenini siper etmektir. Hatırlasanıza, Levent Yüksel ve Sertab Erener boşanırken “Artık kardeş gibi olduk” demişlerdi ve bunu bir şekilde anlayabilmiştik!

 

Özcan Deniz’in son filmi “Su ve Ateş” hakkında Ömür Gedik’in yazdıklarını okuyunca aklıma geldi. Aynen aktarıyorum:
Sarışın, batılı kız Yağmur’la (Yasemin Allen) esmer, Kürt kökenli, doğulu adam Kemal’in (Özcan Deniz) ilk buluşmaları. Yasemin’in arkadaşı, buluşmaya özenip bezenip gitmeye çalışan Yağmur’la dalga geçiyor, “Ne uğraşıyorsun ki bu kadar, ne de olsa lahmacun yiyeceksiniz!” Ama beklenenin aksine son derece şık bir lokantada şaraplar eşliğinde geçiyor akşam. Yağmur da kıkır kıkır gülerek arkadaşı ile geçen diyaloğu anlatıyor Kemal’e. Kemal işte o anda patlatıyor bombayı: “Daha lahmacun yiyecek seviyeye gelmedik. Lahmacun yesek, iş bitmiş demektir zaten.”

 

İyidir o samimiyet noktasında durduğunuz an. Artık elinize yakışan en güzel takının onun eli olduğuna emin olduğunuz an. Ama “Farkındalık” eşiğini aşmamak da önemli bir o kadar önemli. Zira Robert Downey Jr ve Lucy Liu’ya bağlamak da an meselesi sonuçta!

Diardi