Nerede kalmıştık?

Bayılıyorum radyo reklamlarına.

Jotun diye bir boya firması var mesela. Muhteşem bir reklam hazırlamışlar. “Eyfel kulesi. Bilmem kaç metre yüksekliğinde, şu şu şu özelliklere sahip. Serdarların evi. 7 metre 10 santim yüksekliğinde, 3 oda, 1 salon. İkisinin ortak yanı, Jotun boyası!”

Bazen çok anlamlı ile çok anlamsız, çok kıymetli ile çok kıymetsiz yan yana pek de güzel durabiliyor. Hangisinin ne anlama geldiğini çözebilmek bazen çok zaman alıyor, bazen hiç becerilemiyor.

Joshua Bell. Konser biletlerinin fiyatı ortalama 100 dolar. Metro istasyonunda 45 dakika sokak çalgıcısı kıyafetleri ile 6 eser çalmış, epi topu 32 dolar toplayabilmiş. Güzel çalmıyor mu? Elbette çalıyor. Farkına varabilmek, bazen imkansız.

Bir ay önce bir randevu aldım. Yapacağım görüşme ortalama 20 dakika sürecek. Randevunun bedeli 465 TL. Çıkışta “Hadi geçmiş olsun, nerede kalmıştık?” diyeceğiz. Değer mi, değer.

Diardi

 

Güvenç Dağüstün – Gecelerim

Bu sabah babam ve Güvenç Dağüstün’le birlikte uyandık. Pek sohbet yoktu ortamda ama nedense dinlese seveceğini düşündüm babamın Güvenç Dağüstün’ü. Kesin severdi.. Sonra yaşasın youtube derken bu şarkı çalmaya başladı. Babam Doğan Canku’yu severdi, muhabbetleri de vardı hani. Hele gitar çalışına bayılırdı. Sonrası.. iyilik güzellik.

 

Diardi

 

Sevmek Bil Ki Doğmaktır Yeni Baştan

 

Hep şarkılara şiirler, şiirlere şarkılar yakıştıracak değiliz ya..Ekiple izleyip üstüne uzuun uzun konuştuğumuz filmler var..Nothing Hill de onlardan biri (Evet hala ergeniz:)

Hani o meşhur sahnesi filmin, esas kız esas oğlana dökülür kapının önünde.. İşte o kapının önündeki sahneye de Erkin Koray’ın o muhteşem şarkısı yakışırdı valla. Her dinlediğimde o meşhur sahne niye gelsin yoksa aklıma? Ama işte ne bilsin elin Hollywood’u bunu?  Ah bir bilseler ne kaçırdıklarını!

Silverland

William: The thing is, with you I’m in real danger. It seems like a perfect situation, apart from that foul temper of yours, but my relatively inexperienced heart would I fear not recover if I was, once again, cast aside as I would absolutely expect to be. There’s just too many pictures of you, too many films. You know, you’d go and I’d be… uh, well buggered basically. I live in Notting Hill, you live in Beverly Hills. Everyone in the world knows who you are, my mother has trouble remembering my name.
Anna: Fine. Fine. Good decision. The fame thing isn’t real you know? And don’t forget I’m… I’m also just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her!!!