D-Marin Turgutreis’te bu yıl 9’uncu kez düzenlenen Uluslararası Klasik Müzik Festivali açılış gecesinde gerçek anlamıyla bir divayı ağırladı. Şef Ramon Tebar yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası ve Tenor Teodor Ilincai eşliğinde sahneye çıkan Soprano Angela Georghiu, marinadan ayrıldığımız son ana kadar bambaşka duygular hissettirdi hepimize…
Bir soprano, tekniğini 18 yaşında oturtmuş ve o günden bu yana dantel gibi işlemiş. Bir kadın, sesinin sağlıklı gelişimi için Akademi’den sonra Bükreş Operası’na girmeyi kabul etmemiş ve ilk kez Metropolitan’da Mimi ile sahneye adımını atmış… Repertuarı harika, seçilen parçalar birbirinden güzeldi. Teatral yeteneği ve enerjisi ile gerçekten festivalin açılışına yakışır bir konser oldu. Mozartlar, Verdiler, Puccini ve Dvorak derken, Ilincai ile düetleri dinleyenleri mest etti, herkes konser hiç bitmesin istedi.
Buraya kadar herşey çok normal, bir divadan beklenen performans ile devam ederken, konser programının sona ermesi ile birlikte bir şey oldu. Şarkı söyledikçe açılan, açıldıkça neşelenen ve daha fazla şarkı söylemek isteyen, dinleyici ile enerji paylaşımı yükseldikçe sahnede daha da parlayan bir kadın çıktı bis alkışları ile sahneye. Her bis parçasında coşku daha da yükseldi, alkışlar arttıkça arttı.
Ama ben en çok etkileyen, Georghiu’nun anadilinde söylediği, parçanın ismini bize The Tree olarak çevirdiği eserde oldu. Söylerkenki duygusu muydu beni dağıtan yoksa kendi dilinde sevdiği müziği icra edebiliyor olmanın coşkusu muydu bilmiyorum. Ama o ana kadar söylediği, çocukluktan beri aşina olduğum bütün melodilerden başka bir şey dinledim o şarkıda. Nefes kesiciydi… Sonradan öğrendim ki, her konserinde en az 3 kostüm değiştirip mümkün olduğu kadar seyirci ile konuşan ve teatral yeteneğini ortaya koyan Georghiu’nun mutlaka yaptığı bir şeymiş kendi dilinde şarkı söylemek. Dünyanın her neresine giderse gitsin, kimin karşısında olursa olsun, duygusunu, coşkusunu bir kez de kendi dili ile ifade etmek… Çok etkilendim.
Georghiu’nun kendi dilinde şarkı söylerkenki başarılı performansının bir benzerini CSO da sergiledi aslında. Senfoni orkestrası olması nedeniyle opera eşliklerinden amiyane tabirle çok da hoşlanmayan bir orkestra olan CSO, Bizet’nin L’Arlessienne Süitini bir çaldı, pir çaldı!
Diardi
Mikroorganizma 