Kilise gitti, televizyon geldi; dünyanın yeni muhtarı Trump oldu

“Dün Hıristiyan ayinleriyle kutlanan Hıristiyan inancı birliği yerini, bugün kitle iletişim araçları ayinleriyle kutlanan ulusçuluk, demokrasi, özgürlük ve tüketicilik beraberliğine bıraktı. Curran’a göre halkın dünyayı anlamasını ve yorumlamasını sağlayan kitle iletişim araçları, şimdi kilisenin yerini almaktadır:

Papazlar halka güç yapısının Tanrı tarafından düzenlendiğini söylerdi; bugünün profesyonel kitle iletişimcileri izleyicilere güç yapısının “demokratik” bir şekilde, “oy sandıkları yoluyla” oluşturulduğunu bildirmektedir. 

Muhalif olanlar kilise tarafından Tanrının isteğine karşı gelen dinsizler olarak gayri meşrulaştırılır ve aforoz edilirdi; bugün de muhalifler “demokrasiyi” reddeden “aşırılar” olarak lekelenmektedir. 

Ortaçağ kilisesi haksızlığa karşı hak aramanın tek meşru yolunun ezenin vicdanına hitap etmek olduğunu, bu etkili olmazsa yüksek devlet otoritesine başvurmayı öğretti; bugün çağdaş kitle iletişim araçları benzer şekilde meşru protesto yöntemleri olarak sadece anayasal ve yasal işlemleri yüceltmektedir.

Ortaçağ kilisesi eşitsizliğin kaynaklarını, toplumsal adaletsizliği kişinin günahına atfederek maskeledi; bugün çağdaş kitle iletişim araçları, çok daha karmaşık yollarla, yapısal eşitsizlikleri tanımlama ve açıklamayı izleyicileri yanlış yola sevk edecekleri şekilde yapmaktalar.

Kilise, Tanrının görünmez elinin “tesadüfiliğine” eğilerek toplumdaki alt, aşağı statünün kabulünü teşvik etti (kilisede hala zayıfın, güçsüzün, alçakgönüllünün öldükten sonra cennete gideceği tekrarlanır); bugün kitle iletişim araçları spor yıldızlarına ve show-business kişilerine önemli yer verir ve bu izleyicilerin kendilerini bu kişiler yerine koyma yoluyla doyum için araç olur.”

Sonra seçimi Trump kazanınca “yok artık” diyorsunuz da… adam bu işin profesyoneli!

Bu arada büyük Türk düşünürü Mustafa Topaloğlu’nun Trump için neden bir şarkı yapmadığı da ayrıca değerlendirilmesi gereken bir başlık bence. Zira Zizek bile oy kullanacak olsam Trump’a verirdim demişken Mustafa beyin düşüncelerini merak etmiyor değilim.

Diardi

 

Hakikatli Şarkı

 

Eskisi gibi şarkı-türkü takip edemiyorum son yıllarda. Hani öyle birşey olmalı ki, dinletmeli kendini, kalbime dokunmalı. Teknoloji gibi, müzik endüstrisi de dünyadan daha hızlı hareket ettiği için yetişilmiyor da artık. Dikkatimi çekmesi için “mış gibi” değil de şöyle hakikatli birşey olması gerekiyor (Yaşlanmıyorum! seçiciliğim artıyor:)

İyi müzik kendini bende şöyle belli ediyor: Bıkmadan, yıllar geçmesine rağmen arada bir hatırlıyor dinliyorsam benimdir, ilk 30 saniyede cezbetmiyorsa zaten hiç benim olmamıştır:) Son yılların en kaliteli müziğini yapan sayılı birkaç sesten bir tanesi olduğunu düşünüyorum Tom Odell kardeşimizin. Tabi bu kişisel fikrim, duygum. Müzik eksperliğim yok neticede.  Ama tarzını bozmadan giderse, son günlerin meşhur tabiriyle buradan yürür gider. Daha uzun yıllar dinleriz kendisini. Son birkaç yıldır ara ara aklıma gelip defalarca dinlediğim şarkısını da buyrunuz; Şarkı “imiş” gibi değil, Diardi’nin dediği gibi “anam babam” şarkı işte;  Can’t Pretend, hakikatli şarkı!

Silverland

 

 

Güvenç Dağüstün – Gecelerim

Bu sabah babam ve Güvenç Dağüstün’le birlikte uyandık. Pek sohbet yoktu ortamda ama nedense dinlese seveceğini düşündüm babamın Güvenç Dağüstün’ü. Kesin severdi.. Sonra yaşasın youtube derken bu şarkı çalmaya başladı. Babam Doğan Canku’yu severdi, muhabbetleri de vardı hani. Hele gitar çalışına bayılırdı. Sonrası.. iyilik güzellik.

 

Diardi

 

Sevmek Bil Ki Doğmaktır Yeni Baştan

 

Hep şarkılara şiirler, şiirlere şarkılar yakıştıracak değiliz ya..Ekiple izleyip üstüne uzuun uzun konuştuğumuz filmler var..Nothing Hill de onlardan biri (Evet hala ergeniz:)

Hani o meşhur sahnesi filmin, esas kız esas oğlana dökülür kapının önünde.. İşte o kapının önündeki sahneye de Erkin Koray’ın o muhteşem şarkısı yakışırdı valla. Her dinlediğimde o meşhur sahne niye gelsin yoksa aklıma? Ama işte ne bilsin elin Hollywood’u bunu?  Ah bir bilseler ne kaçırdıklarını!

Silverland

William: The thing is, with you I’m in real danger. It seems like a perfect situation, apart from that foul temper of yours, but my relatively inexperienced heart would I fear not recover if I was, once again, cast aside as I would absolutely expect to be. There’s just too many pictures of you, too many films. You know, you’d go and I’d be… uh, well buggered basically. I live in Notting Hill, you live in Beverly Hills. Everyone in the world knows who you are, my mother has trouble remembering my name.
Anna: Fine. Fine. Good decision. The fame thing isn’t real you know? And don’t forget I’m… I’m also just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her!!!

 

Sen vaktinden çok sonra gelen sevdalı bir yağmur gibisin…

 

Başka bir şehrin sabahından, başka bir dilde…
Gelsin bahar yağmurları!

 

Yara – Küçük İskender & Attila Özdemiroğlu & Sertab Erener

Yara

Kör noktalar vardır her aşkta
İnsan doğar ölmez o suçla
Orada o küçük çoçukla kalan
Ağlar hayatın sonsuzluğuna

Kim tutar ki elini bir daha
İçini kanatan bir rüya olur bu yara
Bir masalın sonunda ölüme
Aşkını anlatan bir kadın olur bu defa

Hiç konuşmaz bazen gül susar
Yaprak titrer acıyla düş yanar
Orada o güzel uykuda hüzün
Büyür büyünün sonsuzluğuna

Söz: Küçük İskender
Müzik: Attila Özdemiroğlu

 

Dönsek ya!

 

Şu aralar buralar Zayn Malik denilen arkadaş sebebiyle baya sarsılıyor. Yeni yetmelerin yeni idolü, genç kızların yeni “aşkı(!).”

Üyesi olduğu One Direction grubundan ayrılma konserinde, bütün salon hüngür hüngür ağladı. İşte ben diyeyim Tarkan, siz diyin Behlül gibi birşey bu aralar buralarda.

İnanın bizim de vardı böyle dönemlerimiz. Hani bir çığlık atmışlığım yoktur ama, aynı şarkıyı üstüste 20 kere bir kasete çektirip (kasetçiler vardı o zaman:)) saatlerce tekrar tekrar dinlediğimiz çok olmuştur. )

Bir anlık öyle, şu şarkıları dinlediğimiz günlere dönsek ya..Walkman zamanlarına..New Kids on The Block’lu, Ace of Base’li, UB40’li günlere..Ne iyi gelir, gelmez mi?

Silverland