Şu aralar buralar Zayn Malik denilen arkadaş sebebiyle baya sarsılıyor. Yeni yetmelerin yeni idolü, genç kızların yeni “aşkı(!).”
Üyesi olduğu One Direction grubundan ayrılma konserinde, bütün salon hüngür hüngür ağladı. İşte ben diyeyim Tarkan, siz diyin Behlül gibi birşey bu aralar buralarda.
İnanın bizim de vardı böyle dönemlerimiz. Hani bir çığlık atmışlığım yoktur ama, aynı şarkıyı üstüste 20 kere bir kasete çektirip (kasetçiler vardı o zaman:)) saatlerce tekrar tekrar dinlediğimiz çok olmuştur. )
Bir anlık öyle, şu şarkıları dinlediğimiz günlere dönsek ya..Walkman zamanlarına..New Kids on The Block’lu, Ace of Base’li, UB40’li günlere..Ne iyi gelir, gelmez mi?
Silverland
“Bugün 23 Nisan neşe doluyor insan:)” demeyi çok isterdik sevgili okuyucu.. Gelin görün ki bayram kutlamanın bile burnumuzdan getirildiği bir ülkede, burnumuzun direği sızlayarak hatırladığımız eski bayramlardan konuşuyoruz. Kafamızdan büyük beyaz kurdeleli, siyah önlüklü okul yıllarındaki bando sevincimizi, 23 Nisan rontlarını, ezberlediğimiz şarkıları, şiirleri “Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü” diye başlayanı o şiir hele.. Hangimiz bir bayram sabahı yürüyüş konvoyuna katılmadık, bayrak sallamadık elimizde balonlarla, bir şiiri ezberledik mi acaba diye defalarca tekrarlamadık? Üstünden çok geçti biliyorum ama hala tüylerimizi diken diken eden bir his gelip oturuyorsa şu bayram akşamı.. Hala çocukluktan kalan güzel hatıraları şuramızda tutuyorsak, bizim kuşakta hala iş var demektir… amin:) 
Mikroorganizma 