Beyonce – Survivor
2012’nin hayatımızdan hemen çıkıp gitmesini o kadar istemiştik ki, epeyce kere kutladık gidişini..Yeni yılın gelişini.. Ne getirecek bilmeden hem de.. Kıyamet de kopmadı ya..Oh tamamdı artık, hoş biz koptuk koptuk zaman zaman kıyamet yerine..
Bukowski mi söylemişti hayat 25’inden sonra hep aynı diye? Geçen yıl da öyleydi işte.. Bu aynılığın içinde ara sıra birşeyler olunca sevindik, üzüldük, güldük, ağladık, kıymet bildik falan..Neticede, hayattayız, yaşıyoruz öyle veya böyle..Hepimizin elinde bir kelebek hayat..Uçup gitmesin hemen, çabuk bitmesin istiyoruz bir yandan..Bir yandan da o kelebeğin zerafetine bakmadan çekiştiriyoruz o tarafa bu tarafa..
2013 niyetine, fallarımız güzel çıksın diye..Eskiyen ömrümüzün şerefine…
Hissiyatımın bir çikolata renkli bir de pudra rengi iki seçeneği var.
“Her ne dilde olursa olsun, ben hissiyatımı dile getiririm farketmez” diyenler için Beyonce’den gelsin. Haykırsa, bağırsa, sahneyi birbirine katan danslar etse de..Hep bir zarif kız çocuğu görürürüm bu kadının yüzünde.
Pudra rengi olan da bizden, “yok efendim hissiyat dediğin kendi ana dilinde ifade edilir “ diyenler için..
Ajda Pekkan – Bambaşka Biri
Her iki şarkı da aynı kapıya çıkıyor..Yaşıyoruz, hayattayız..Kaldığımız yerden devam..
Mutlu yıllar..
– Silverland
Mikroorganizma 